رضایت شغلی اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

مقدمه: شناخت عوامل مؤثر در ایجاد رضایت شغلی می تواند در افزایش رضایت شغلی اعضای هیأت علمی و ایجاد انگیزه در جهت انجام فعالیت های آموزشی و پژوهشی مفید باشد. این مطالعه با هدف تعیین میزان رضایت شغلی اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال 85-1384 انجام شد. روش ها: در یک مطالعه توصیفی از نوع پیمایشی، از بین اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، تعداد 210 نفر با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. پرسشنامه ای محقق ساخته شامل 45 گویه در حیطه های حقوق و مزایا، فرصت های ارتقا، نحوه سرپرستی و ارتباطات، امنیت شغلی، شرایط فیزیکی و محیط و ماهیت کار به صورت خودایفا تکمیل گردید و به صورت توزیع فراوانی، میانگین و انحراف معیار با نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: میانگین و انحراف معیار کل نمره رضایت شغلی اعضای هیأت علمی 93/14±09/65 و به تفکیک حیطه های مورد بررسی به ترتیب اولویت شامل ماهیت کار (31/13±5/82)، نحوه سرپرستی و ارتباطات (52/17±3/65)، امنیت شغلی (64/21±99/63)، حقوق و مزایا (9/20±8/61)، فرصت های ارتقا (05/20±7/58) و شرایط فیزیکی و محیط کار (49/21±02/58) از حداکثر نمره 100 بود. نتیجه گیری: اعضای هیأت علمی از رضایت شغلی خوبی برخوردار بودند و از ماهیت کار خود رضایت مطلوب، از نحوه سرپرستی، امنیت شغلی، حقوق و مزایا تا حدی مطلوب، و از فرصت ارتقا و شرایط فیزیکی محیط کار رضایت کمتری داشتند. توجه به رفاه اساتید و اصلاح فرایندهای ارتقا می تواند شرایط موجود را بهبود بخشد.